In deze nieuwe rubriek deel ik een blunder. Niet alleen succesverhalen zijn inspirerend, blunders ook. Ik trap af met een verhaal over een mislukte cabaretvoorstelling tijdens een personeelsavond.
‘Oops’ is een nieuwe rubriek gebaseerd op Failure Nights of Fuckup Nights. Dit zijn evenementen waar mensen hun blunders, tegenslagen en fouten delen. Heel leerzaam en weer eens wat anders dan succesverhalen. Wij doen dit in blogvorm.
Dit is de eerste in een reeks bloopers. Tenminste, ik hoop dat meer mensen mij willen volgen en ook een blunder willen delen. En ik dacht, ik moet natuurlijk zelf aftrappen.
Als ik nadenk over evenementen waar het flink misging, dan komt het volgende voorval het eerst in me op. Het is niet echt een persoonlijke blunder, maar ik voelde me er wel ontzettend verantwoordelijk voor.
Een cabaretier tijdens een personeelsavond
Voor een terugkerende personeelsavond werd mij gevraagd om een cabaretier te regelen. De avond bestond altijd uit presentaties en het MT vond het een leuk idee om het personeel te verrassen met een grappige show.
Een van de MT-leden noemde een cabaretier die fulltime in dezelfde branche werkte en daarnaast cabaretvoorstellingen gaf. De perfecte match!
Ik benaderde hem en hij was enthousiast.
Vrijwel niemand lachte…
Het was zover. Ik was verheugd mensen te mogen verrassen. Ik stond te popelen om de ‘voorstelling’ te zien en keek er naar uit om met z’n allen flink in een deuk te liggen.
Het meeste erge wat je je kunt voorstellen gebeurde: op een enkeling na, lachte niemand. Sterker nog, één van de medewerkers brulde van achterin de zaal opmerkingen die de sfeer tot onder het nulpunt liet dalen. De cabaretier probeerde sterk te blijven, maar de hele situatie was ongemakkelijk. En de situatie werd eigenlijk de voorstelling in plaats van de voorstelling zelf.
Paniek: wat moet je doen?
Ik voelde me onwijs schuldig: waarom had ik niet beter gecontroleerd of hij echt wel grappig was? En er ging ook van alles door mijn hoofd. Is het nou echt zo slecht of komt het omdat de sfeer niet goed is? Moet ik ingrijpen? Maar hoe dan? Gaat die man het nog recht kunnen trekken? Wat als hij midden in z’n voorstelling wegloopt? Echt, het was een vreselijke zit.
In die tijd was ik onwijs onzeker en ik durfde echt niet op te staan. Ook was het niet helemaal mijn verantwoordelijkheid. Ik hield de directeur in de gaten (die overigens wél zijn medewerkers aan het lachen kon maken); hij zal wel ingrijpen als het nodig is. Hij doet namelijk ook altijd de opening en afsluiting.
We hebben de beste man zijn verhaal laten doen, met akelige stiltes en hier en daar een voorzichtig lachje. Ik weet niet meer precies wat we naderhand tegen elkaar hebben gezegd. Behalve dat een leuk idee was, maar een slechte uitwerking. De cabaretier zei dat het hem nooit eerder was gebeurd.
Ik heb al die tijd in m’n hoofd geprent nooit meer een cabaretier in te huren die ik niet eerder gezien heb.
Maar wat blijkt? Het werkt schijnbaar nooit
Een tijdje geleden interviewde ik Paul Smit. Keynotespreker en cabaretier. Ik weet niet meer zeker of het nou tijdens de podcast naar voren komt, maar dit onderwerp kwam in ons gesprek ook aan bod. Paul vertelde me dat het eigenlijk nooit werkt. Je wil een cabaretvoorstelling niet opdringen aan een publiek dat daar niet om gevraagd heeft.
Humor is natuurlijk een heel persoonlijk iets. De ene cabaretier spreekt je wel aan, de andere niet. Normaal gesproken koop je bewust een kaartje voor iemand die je grappig vindt en daar zit de hele zaal dan vol mee. Maar op een personeelsavond of congres een cabaretier inzetten is dus eigenlijk af te raden.
Heb jij ook eens een oops-momentje gehad op een evenement waar anderen van kunnen leren? Laat het ons weten als we jou hierover mogen interviewen!
